Staan lijnrecht voor me op de weg
Kut, denk ik, dat heb ik nou weer
Voortdurend achtervolgd door pech
Ze hebben klauwen groot en sterk
Alleen de aanblik doet al zeer
Het wordt nog erger als ik merk
Ze kijken hongerig op me neer
Verlamd, wanhopig blijf ik staan
Ik bid en prevel tot de Heer
Maar al mijn zonden steeds begaan
Die stroken niet met Knevels leer
Maar dan gebeurt een wonder want
Hetgeen ik juist zozeer ontbeer
En plotsklaps voor mijn voeten landt
Een geladen jachtgeweer
Henk Benard